Rozdział 5 cz.1

      - Mamy ją- powiedział Metatron mocnym i pewnym głosem, który wcale nie przekonał mnie do realności tych słów
- Nie byłbym tego taki pewien- odpowiedziałem lekko zdezorientowany, gdy archanioł zabronił mi spotykania się z Susanne w kontekście chłopak-dziewczyna. Jedyne co nam pozostało to przyjaźń. Nie mogłem w to uwierzyć, a może nie tyle co uwierzyć, a z tym żyć. Przez większość swojego życia na ziemi byłem przy niej: troszczyłem się, opiekowałem się- po prostu byłem. Wiem, że Metatron nie jest w stanie uwierzyć w to, że nasze bliższe stosunki mają jakikolwiek sens; ale skoro już jest po naszej stronie- choć nie do końca- po co mam przerywać dalsze działanie? Dlaczego ja tak bardzo, bezsensownie ją kocham?
Kocham każdy jej uśmiech. Kocham jej zapach perfum. Kocham to, jak nerwowo pociera uda. Kocham jej delikatne dłonie; jej oczy jarzące się błękitem; czerwone, jedwabiste włosy. Kocham, gdy jest blisko mnie. Kocham to, jak mnie dotyka, jak mnie całuje. Każda spędzona z nią chwila jest dla mnie wytchnieniem. Dopiero teraz, gdy przez ten niedługi czas mogliśmy być razem poczułem się spełniony.
Zawsze wiedziałem, że czegoś mi brakuje. Tym czymś- a raczej kimś- jest właśnie Sus, to zawsze była ona. Moje serce znów otworzyło się na miłość, ale nie mogę z nią być, mimo że tak bardzo tego chcę i potrzebuję. Z zamyślenia wyrwały mnie słowa archanioła:
- Po raz kolejny dobrze się spisałeś, Gabrielu, lecz pamiętaj, teraz tylko przyjaźń. Dziewczyna musi ci ufać- Ufała mi od zawsze i to się nie zmieni- A i jeszcze jedno. Niedługo zostaniesz odwołany, twoje zadanie dobiega końca- powiedziawszy te słowa przypomnienia, zniknął. Teraz mojej emocje sięgnęły zenitu. Możliwe, że był już przewrażliwiony na tym punkcie, ale nie mogłem znowu stracić miłości mojego życia.
Dzisiaj, po tym jak skończyliśmy się całować, musiałem to przerwać. Nie chciałem być powodem straty jej dziewictwa, a wszystko prowadziło właśnie do tego. Nie byłem jednym z tych chłopaków, którzy chcą tylko seksu. Postanowiliśmy, więc odłożyć rozmowę o tym, co zaszło na później. Nie byłem przekonany, czy Susanne kierowała się wtedy uczuciem, czy jednak odczuciami, całą sytuacją z Lucasem. Bałem się okropnie nadchodzącej rozmowy, a teraz gdy już wiem, że nie możemy być razem, cały aż wrę ze wściekłości. Dlaczego aniołowie to nam robią? Podobno dla każdego jest ktoś przeznaczony. Podobno ci ludzie byli kiedyś jednym, jedną duszą, a gdy powstały nasze ciała, podzieliła się na pół, aby móc wstąpić w ciała; gdy ludzie będą już w pełni gotowi, aby się znów połączyć, coś ich do siebie przy ciąga- chemia. Jeżeli to jest prawda z dwoma połówkami idealnie pasującymi do siebie, dlaczego archaniołowie ograniczają tak aniołów? Nie wiem i mam wrażenie, że się nie dowiem. Bo co? Bo nefilimowie są zagrożeniem dla świata? Bzdury! Po za tym Susanne nie jest nim, ona jest czymś innym, co jeszcze nie ma nazwy. Znałem jednego nefilima. Był to jeden z najbardziej przyzwoitych, przyjaznych pół ludzi. Gedeon był moim przyjacielem, do czasu potopu. Wtedy to Bóg zniszczył każdego żyjącego pół anioła. Teraz, na przestrzeni wielu lat podchodzą do tego mniej emocjonalnie, jednak to wciąż gdzieś w środku mnie rani; najlepszy przyjaciel został stracony.


*Susanne*
       Co ja zrobiłam?! Targana uczuciami- nie ważne- ale jak mogłam! Zachowałam się co najmniej źle. W jednym dniu zmienić obiekt uczuć, chociaż zważywszy na sytuację Gabe zawsze był tym, którego w cichości serce kochałam; Luke tylko mnie pociągał, seksualnie. Nawet gdy byłam z Lucasem nie czułam się tak jak z Gabrielem. Wciąż mi czegoś brakowało. Prawdę mówiąc ja nigdy nie pożądałam prezentów, lecz po prostu troski. Nie rozumiem, jak ja mogłam w ogóle być z Luke'em, mimo że ledwo go znałam.
Kuźwa! Czytanie w myślach, perswazja- przecież Gabe też to umie! Mimo że od jakiegoś czasu coś do niego czułam, nie zważałam na to uczucie, ignorowałam je, dziwnie się czułam, myśląc, że on mógłby być ze mną, a teraz jest inaczej. To ja wykonałam pierwszy krok. Poczułam te dziwne uczucie na dole brzucha, powietrze między nami stało się gęstsze i musnęłam jego wargi. Trochę bałam się jego reakcji na mój czyn, bo tyle razy go odrzucałam. Dlaczego byłam taka pusta i głupia zważając tylko na innych chłopców, a nie dostrzegałam tego, co jest tak blisko mnie? Jego delikatne jak jedwab a zarazem silne dłonie. Jego ciemne- prawie czarne- oczy były odzwierciedleniem jego duszy; duszy tak czystej jak źródlana woda. Jego nieskazitelny uśmiech, który wywierca we mnie poczucie zadowolenia, niemal ekstazy. Nigdy nie czułam czegoś takiego jak teraz. Do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, że gdy przy nim jestem moje serce bije szybciej i nieświadomie, z nerwów ręce trzymam blisko ust- zawsze miałam problem z obgryzaniem paznokci, dlatego teraz mam sztuczne.
Kiedy Gabe zaprzestał pocałunków, postanowiliśmy porozmawiać, ale później. Zastanawiam się, co mu powiedzieć, gdy nadejdzie "później". Że chcę z nim być? Że go kocham? Jeśli to właśnie mu wyznam, co powiem Lucasowi? Że go nie chcę, że nie mogę związać się z demonem? W gruncie rzeczy sama jestem w połowie demonem, lecz w gruncie rzeczy nic do niego nie czuję, poza pociągiem. Jednak to Gabe jest moją połową, choć do tej pory myślałam, że jest nią Lucas. Jestem kompletnie zagubiona. Nie mam bladego pojęcia, co robić.
Podążaj za głosem serca-  usłyszałam cichy i delikatny szept kobiety. Zdezorientowana rozejrzałam się po pokoju. Nikogo nie było w pomieszczeniu, a ja czułam czyjąś obecność. Obecność bliskiej mi osoby. Wyczuwalna, lecz nienamacalna. Powtórnie rozejrzałam się po oświetlonym dzięki halogenom i jednej świetlówce. Nadal nic. Wsłuchiwałam się jeszcze w ciszę przez chwilę, po czym wstałam, złożyłam ręce z tyłu i przywołałam wspomnienia dzisiejszego wieczoru.

_________
Mamy kolejny rozdział, który dedykuję mojej kochanej sis! Tak, Kat- tobie! :3 Mam nadzieję, że się wam podoba. Szczerze mówiąc mi się 'nawet' podoba! :3 Heh. No gdybym się znów zhejtowała, zarobiłabym kopa w dupsko od Kat. :D
Nie jest najlepsza w opisach, ciągle próbuję się w tym szkolić. Zaczęłam więcej czytać i wgl :D Szczególnie ostatnio, bo neta nie miałam. Tak, więc liczę na jakiś miły komentarzyk :D
CZYTASZ= KOMENTUJESZ
Wpadnijcie na moje inne blogi.
PS. 3 000 wejść- dziękuję, miśki! :*
~Dark Angel